Merhaba

Merhaba ben Eda, 33 küsür senelik çocuk ve 1,5 yıllık anne...

17 Temmuz 2014 Perşembe

Merhaba

Bir süredir, belki de uzun bir süredir aklımdaydı blog yazmak.
Aslında kompozisyon yazmayı oldum olası sevmezdim, okulda yazdığım kompozisyonlarda da doğrusu çok fazla başarılı bulmazdım kendimi.
Ortaokul lise zamanları bir süre günlük yazmıştım, kimse okuyunca anlamasın diye cümlelerin başka dilde başlayıp, başka dilde devam edip, başka dilde bittiği, şimdi okumaya kalksam anlayabileceğimden benim bile emin olmadığım; ama keyifli günlükler...
Sonra yazamamaya başladım, anlatacak bir sürü şey birikiyor, bunları yazmalıyım günlüğüme haber vermeliyim diye aklımı kurcalıyor, bazen topluca yazıyorum (bir iki kez), sonra kalıyor ve kaldııııı. Uzun süre yazmadım, hah zaten de dediğim gibi çok yazan model bir insan da değildim.
İnsan yine de bir şeyleri anlatmak paylaşmak istiyor. Bende bu istek hamilelikle başladı sanırım. Hamile kalıp, en olmadık ayrıntıyı başka hamilelerden de teyit etmek, benzer şeylerin yaşandığını görmek için insan bloglara öyle bir dalıyor ki, sonra da hoşuna giden blogların müptelası oluyor.
Ben de anlatmak istedim, "anlatsam nasıl olur" dedim; ama elbette ki her zamanki Eda olarak hızlı karar verip başlayamadım bir şeylere; ama hep özendim okuduğum hamilelik günlüklerine... Neyse ki doğumdan birkaç hafta önce hamileliğimi oturup yazdım.
Anne olmaksa çooook ayrı, daha önce yaşadığım hiçbir şeyle kıyaslanamayacak bir macera...
Ve herkesin tamamen kendi öyküsü var.
Ben de kendi öykümü paylaşmak istedim. Okunsun diye değil de belki de sadece yazmak için; ama okunması da beni çoooook çooook çok mutlu eder elbette...

13 Ocak 2013'te minnak oğlum Uras'ı kucağıma aldım. Anneydim artık. Hala inanamıyorum. Oğlum bana "anne" dedikçe de bazen inanamadığım oluyor. Becerebiliyor muyum? İyi bir anne miyim? diye o büyüdükçe daha çok sorgulamaya başladım. Ama anneyim işte ve bu blogda annelikle başlayan maceraları anlatmayı düşünüyorum; çünkü insan bir kere anne olduktan sonra artık ömür boyu bundan kaçış yok. Anne olunca anladım;).